"Olduğundan daha genç gösteriyordu." Onu oldum olası böyle tarif ettiler. İzin vermediler büyüyüp olgunlaşmasına. Şimdi bile en çok yirmi yaşında olduğu söyleniyor. Bilmem ki! Belki gerçekten öyle, belki baştan çıkarmak için dönüp duruyor bu kaset. Hâlâ başı dönse de bu güzellemelere, o da artık derinden derine hissediyor kırkına yaklaştığını.
Bağları koparıp atmak öyle mi! Bütün bir hayat tek bir hayalin etrafında dönüp durmuşken bile mi? Eskiden çok daha sancılıydı ama kolaydı katlanmak. İnsan yirmi yaşındayken bir gün tutkularının gerçekleşeceğini zannediyor zira gelecekteki uzun yılların sahte mühletine kanıyor.
Bir şeyler oldu şimdi! Hatıraların, göz önünde gerçekleşenlerden daha yakıcı olduğunu görmenin sarsıntısını yaşıyorum. Nasıl olur da sönmeye yüz tutar ve öylece kısık halde kalır! Bir daha yüzünü bile görmek istemiyorum, doğru. Öfkeli değilim. "Ben senden razıyım." diyorum gülümseyerek. Ne uğruna delecek bir dağ, ne aşacak bir çöl arıyorum kendime. Kılı kıpırdamaz bir adam olup çıktım. Belki de içimde yirmili yaşların coşkusu kalmadığından. Sonunun nasıl biteceğini bildiğimden. Önümde artık çok uzun yıllar olmadığını fark etmemden. Hani sesler bugüne aittir de arka planda geçmişten görüntüler akar ya; ilkin acı verir anımsamak, sonra tatlı bir zevk uyanır ya arkasından! Aşkın orgazmıdır bu efendim! Kadın, gençliğimle beraber bütün ihtimalleri de önüne katarak geçip gitmiş, ben yeni yeni doğan bir keşifle dünyanın en mutlu insanı olmuşum. Ozanlıkta yeni bir aşama olmalı bu.
İyi bir aşık olmak, günün sonunda sadece beni ödüllendirdi. Karacaoğlanvari bir aşık! Böylesi ödül törenlerine ne yazık ki hiç kimse davetli değildir ödülü alan dışında! Sanırım her zaman hep geç fark ediliyor bu türün insanları. Öteki aşıklarından farklı olduğumun eskiden beri farkındaydım aslında. Bu sabah gazetedeki o haberle bir kez daha inandım kendime. Sokak ortasında boğazından bıçaklanan bir kadının haberiydi bu! Bu türden kötülükler, belki de bu dünyanın: "Ben senden razıyım." bile diyemeyen küçük insanlarla dolu olduğu içindir... Böyle bir dünyada insan kendinden nasıl razı olur, onu da anlamış değilim ya...
Günay Aktürk
0 Yorumlar